Dželat je lice koje ima dužnost da izvrši smrtnu kaznu. Tu dužnost, dželat vrši po nalogu organa državne vlasti.
U srednjem veku i u feudalno doba, dželati su ovlašćenje za vršenje smrtne kazne dobijali od svog gospodara ili nekog pravnog organa. U tom razdoblju istorije, izvršavanje smrtne kazne, odnosno pogubljenje krivca bilo je poznato kao visoka pravda.
Dželati su svoju obavezu shvatali kao svoj svakodnevni posao. Najrasprostranjeniji metodi izvršenja smrtne kazne bili su vešanje, odrubljivanje glave ili davljenje žrtve konopcem. Neretko su kazne izvršavane u javnosti, na velikim trgovima, kako bi poslužile za primer okupljenom narodu.
Običaj je bio da dželati ubijaju tiho pa su ih zato zvali tihim ubicama. Poznat istorijski primer dželatstva imamo u praksi Osmanlijskog carstva gde su dželati žrtve davili gajtanom po naredbi sultana.
Dželati su najčešće nosili maske da ne bi bili identifikovani a često su imali odsečene jezike i uši, kako ne bi slušali samrtni ropac žrtve i kako ne bi pričali o svom poslu.